Tribute to...Phantasm

Η ταινία Phantasm μας έρχεται από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70(το 1979 συγκεκριμένα) τότε που κατά τη προσωπική μου άποψη μαζί με τις ταινιές της δεκαετίας του ΄80 γυρίστηκαν τα καλύτερα θρίλερ όλων των εποχών. Η σκηνοθεσία και το σενάριο είναι του Don Coscarelli o οποίος θα είναι πίσω από τις κάμερες και το σενάριο και στις υπόλοιπες τρείς συνέχειες της αρχικής ταινίας.

To poster της πρώτης ταινίας

Η υπόθεση του πρώτου φίλμ εστιάζεται στην προσπάθεια ενός πιτσιρικά σε μία μικρή πόλη της Αμερικανικής υπαίθρου να βρεί τι κρύβεται πίσω από την αινιγματική παρουσία του τοπικού νεκροθάφτη. Ο νεκροθάφτης ο οποίος έχει το πρωσονύμιο Tallman, ενσαρκώνεται υπέροχα από τον ηθοποιό Angus Scrimm. Ο Τallman είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες που έχουν γεννηθεί μέσα από τις ταινίες θρίλερ ενώ η κραυγή του Βoyyy που συχνά πυκνά εκστομίζει σίγουρα θα δημιουργεί ακόμα ρίγος σε μερικούς fans της σειράς. Επιστροφή στην υπόθεση της ταινίας τώρα όπου οι αποκαλύψεις που θα κάνει ο πιτσιρικάς θα ξεπεράσουν τη φαντασία και του πιο ευφάνταστου ανθρώπου μπλέκοντας στην όλη φάση παραμορφωμένους νάνους, μεταλλικές σφαίρες που στραγγίζουν το σώμα του θύματος από το αίμα και πύλες για μία άλλη διάσταση. Στη σειρά ταινίων Phantasm εκτός του Angus Scrimm πρωταγωνιστούν οι Α.Michael Baldwin στο ρόλο του πιτσιρικά Mike, ο Bill Thornbury στο ρόλο του μεγάλου αδερφού του Mike και ο Reggie Bannister στο ρόλο του κολλητού των δύο προαναφερθέντων αδερφών(καθ όλη τη διάρκεια της σειράς ταινιών Phantasm οι πρωταγωνιστές παραμένουν οι ίδιοι).

Η πρώτη ταινία ομολογώ μου είχε προκαλέσει ανάμεικτα συναισθήματα. Στην αρχή βλέποντας τη νόμιζα πως ήταν ακόμα ένα slasher ταινιάκι όπως αυτά που εκείνη την εποχή έβγαιναν σωρηδόν στις κινηματογραφικές αίθουσες, στην πορεία όμως αποδεικνύεται ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα καθώς όσο εξελίσσεται η πλοκή της ταινίας τόσο το φίλμ αποκτά στοιχεία που το κατατάσσουν ως ένα sci-fi horror movie(βέβαια και αυτή η κατηγοριοποίηση της ταινίας θα πάει περίπατο βλέποντας το τέταρτο μέρος της σειράς).

Το πανηγύρι για μένα και το κόλλημα με τη σειρά ξεκινάει από το δεύτερο μέρος και μετά. Το  Phantasm II γυρίζεται το 1988 και μας εξιστορεί το κυνήγι που εξαπολύουν ο Mike και ο ξεσκέπαστος παγωτατζής φίλος του Reggie ενάντια στον Tallman. Στο έργο αποδεικνύεται ότι ο ρόλος του Tallman είναι να πηγαίνει από πόλη σε πόλη και αφού εξοντώνει τον τοπικό πληθυσμό να συνεχίζει το έργο του σε μία επόμενη πόλη. Οι δύο ήρωες μας ξεκινούν λοιπόν το ταξίδι τους κυνηγώντας τον Tallman εφοδιασμένοι με μία τετράκανη καραμπίνα, μπόλικες σφαίρες, ένα αυτοσχέδιο φλογοβόλο, χειροβομβίδες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς που μπορεί να προκαλέσει πόνο και θάνατο. Δράση, δράση και πάλι δράση τα χαρακτηριστικά του φίλμ με κορυφαία σκηνή μία καταπληκτική μονομαχία με αλυσοπρίονα η οποία αποδεικνύει στην αρχή τουλάχιστον ότι το μέγεθος τελικά μετράει.

Tο τρίτο μέρος της σειράς με το όνομα Phantasm IIΙ: Lord Of The Dead έρχεται το 1994. Το κυνήγι και σε αυτό το μέρος συνεχίζεται με την προσθήκη στη όλη φάση ίσως του πιο αρχιδάτου πιτσιρικά που έχω δει σε θριλεράκι(έχει φτιάξει ο τύπος freesbie το οποίο στις άκρες του έχει ξυραφάκια) και μίας μαύρης τύπισσας με κύριο όπλο ένα nunchaku. Κυνηγητό, δράση εκρήξεις αυτοκινήτων(οι οποίες σε όλες τις ταινίες της σειράς είναι αρκετές) και το καθίκι ο Tallman πάνω που λές ότι τον έφαγαν πάντα να επιστρέφει.

Και φτάνουμε στο τέταρτο και τελευταίο μέρος της σειράς με την ονομασία Phantasm IV: Oblivion γυρισμένο το 1998. Σε αυτό το μέρος η δράση έρχεται σε δεύτερη μοίρα καθώς κύριο ρόλο στο φίλμ είναι η εξιστόρηση του πως έγινε τελικά ο Tallman αυτό που είναι και τι ζητάει από τον Mike. Οι διάλογοι του φίλμ ειδικά στην αρχή είναι είδος προς εξαφάνιση καθώς ο σκηνοθέτης αφήνει τα πλάνα και τις εικόνες να μας εξιστορήσουν την ιστορία του. Τελικό συμπέρασμα...ίσως ότι καλύτερο μπορούσε να κάνει ο Don Coscarelli σαν επίλογο.

Tη σειρά ταινιών Phantasm θα τη χαρακτήριζα ότι απευθύνεται σε ένα ιδιαίτερο κοινό και για αυτό τη συνιστώ σε αυτούς που θέλουν να δούν κάτι το διαφορετικό από εκείνη τη χρυσή εποχή των ταινιών θρίλερ. Εγώ πάντως την απόλαυσα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο πλάνο της και εύχομαι οι φήμες που κυκλοφορούν από το 2007 ότι μπορεί να γυριστεί κάποια συνέχεια τελικά να βγούν αληθινές. Φινάλε με το μουσικό θέμα της ταινίας δια χειρός Fred Myrow και Malcolm Seagrave.