Aναμένω με ανυπομονησία να δώ τη γαλλική ταινία τρόμου Dead Shadows του σκηνοθέτη David Cholewa η οποία πρόκειται να βγεί στις κινηματογραφικές αίθουσες μέσα στο 2012. Η υπόθεση της ταινίας έχει να κάνει με την ιστορία ενός νεαρού άνδρα ονόματι Chris του οποίου οι γονείς σφαγιάστηκαν πριν από έντεκα χρόνια την ημέρα που ο κομήτης Haley περνούσε από τη Γή. Σήμερα ένας νέος κομήτης πρόκειται να περάσει δίπλα από τη Γή και όλοι στην πολυκατοικία που μένει ο Chris ετοιμάζονται να γιορτάσουν το γεγονός. Όσο προχωράει η νύχτα όμως ο Chris αντιλαμβάνεται ότι οι ένοικοι αρχίζουν να γίνονται όλο και πιο βίαιοι και σιγά σιγά να μεταλλάσσονται σε κάτι το οποίο δεν έχει να κάνει με τον δικό μας πλανήτη. Η μάχη του Chris για την επιβίωση του μόλις ξεκίνησε.
Πατέρας μαζί με
την κόρη του απαγάγουν νεαρό που αρνήθηκε να συνοδεύσει τη θυγατέρα στο χορό
του σχολείου.
Απολαυστική
ταινία από Αυστραλία μεριά με κύριο χαρακτηριστικό την αποθέωση της σχιζοειδούς
προσωπικότητας του πατέρα και της κόρης του που απ’ ότι φαίνεται έχουν αναγάγει
σε χόμπι την απαγωγή και εν συνεχεία βασανισμό νεαρών που γυαλίζουν στο μάτι
της ψυχοπαθούς δεσποινίδος. Το μενού των βασανιστηρίων περιλαμβάνει μαχαίρια,
σφυριά, πιρούνια, δραπανοκατσάβιδα και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς και το οποίο
μπορεί να προκαλέσει πόνο στα ατυχή μας θύματα. Στην όλη φάση παρεμβάλονται πλάνα από το ραντεβού ενός φίλου του απαχθέντα νεαρού με τύπισσα η οποία αποδεικνύεται τελικά ότι είναι αδερφή ενός παλιότερου θύματος του ψυχοπαθούς διδύμου πατέρα-κόρης, το οποίο εγώ το βρήκα αρκετά χρήσιμο προκειμένου να πάρει ο θεατής και κάποιες ανάσες από τις σκηνές βασανιστηρίων. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι απολαυστικότατες μηδενός εξαιρουμένου ενώ η πρωταγωνίστρια κατά την προετοιμασία για το ρόλο της και μετά από
προτροπή του σκηνοθέτη μελέτησε τη ζωή του κατά συρροή δολοφόνου JeffreyDahmer(τι μαθαίνει
κανείς) προκειμένου να μπεί όσο το δυνατόν περισσότερο στη ψυχοσύνθεση τέτοιων προβληματικών προσωπικοτήτων. Η ταινία έχει τιμηθεί με
αρκετές διακρίσεις(απόλυτα φυσιολογικό) ενώ σαν τελικό συμπέρασμα θα μπορούσαμε
να πούμε ότι τελικά η αγάπη όντως πονάει.
Σκηνοθεσία: Sean Byrne
Σενάριο: Sean Byrne
Πρωταγωνιστούν: Xavier Samuel, Robin Mc Leavy και Victoria Thaine
Παρέα φίλων
εγκλωβίζεται μετά από καβγά σε υπόγειες εγκαταστάσεις στις οποίες κατοικούν
πλάσματα που διψούν για αίμα.
Η ταινία αυτή
είναι σαφώς επηρεασμένη από παλιότερες ταινίες ανάλογου περιεχομένου(TheDescent, TheCave, TheTunnel) όπου έχουμε να
κάνουμε με πλάσματα τα οποία ζούν κάτω από το έδαφος. Η πρωτοτυπία του
συγκεκριμένου φίλμ σε σχέση με τα προηγούμενα έγκειται στο γεγονός ότι αυτά τα
πλάσματα είναι προϊόν πειραμάτων ενός επιστήμονα που είχε σαν στόχο την
κατασκευή μιας καινούργιας γενιάς στρατιωτών. Το πείραμα όπως θα έχετε
καταλάβει στράβωσε οπότε τα δημιουργήματα του κυκλοφορούν ακόμα ελεύθερα εκεί
που κάποτε ήταν μία στρατιωτική βάση. To συγκεκριμένο φίλμ
έχει τόσα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του που πραγματικά δημιουργεί σύγχυση
στο θεατή. Εκεί που σου δείχνει μία καλογυρισμένη σκηνή και λες τώρα θα γίνει
χαμός σου πετάει μία εξέλιξη και λές τώρα τι έγινε ρε παιδιά τι μαλακίες βλέπω.
Οι δημιουργοί ενώ είχαν μία πολύ καλή ιδέα στα χέρια τους τα χάλασαν στην
υλοποίηση της με αποτέλεσμα αντί το φίλμ να απογειωθεί να μπερδέψει και ίσως να
ξενερώσει τον θεατή. Υπάρχουν κάποιες σκηνές που θα μείνουν στο θεατή όπως για
παράδειγμα η σκηνή με τη "μισή" αστυνομικό αλλά μέχρι εκεί. Ακόμα και το
φινάλε σε αφήνει με απορία για το τι έγινε τώρα και μάλλον με μία σιγουριά ότι
το sequel της ταινίας θα πρέπει να είναι κοντά…πολύ
κοντά.
Σκηνοθεσία: RafaelEisenman
Σενάριο: Charles Morris Jr.
Πρωταγωνιστούν: Sofia Pernas, Adrian R’Mante και Eric Abercrombie
Σήμερα βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες η τέταρτη συνέχεια της σειράς ταινιών Underworld. Στο πρωταγωνιστικό ρόλο συνεχίζει να είναι η κουκλάρα-κορμάρα Kate Beckinsale. Ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφουν οι Mans Marlind και Bjorn Stein και το σενάριο ο Len Wiseman. Όσοι πιστοί προσέλθετε.
Αν και ο τίτλος είναι ψαρωτικός η ταινία κινείται σε αργούς ρυθμούς τόσο αργούς για τα γούστα μου που κοιμήθηκα και τις δύο φορές που δοκίμασα να τη δω.
Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από το διεστραμένο σχέδιο ενός πλούσιου κυνηγού κεφαλών να κυνηγήσει έναν ή μία werewolf (λες και υπάρχει τέτοιο πράμα... τέσπα). Γι’ αυτόν τον άγιο σκοπό έχει καλέσει φίλους στην απομονωμένη από πυκνό δάσος έπαυλή του και τους ανακοινώνει ότι ένας από όλους είναι ο Werewolf. Τέλος πάντων πρέπει να περιμένει κανείς την πανσέληνο, υπάρχει και ένα werewolfίσιο φυτό (!!) και ένα τεστ με αργυρά κηροπήγια. Αιτία όλων αυτών είναι να αποκαλυφθεί η κρυμμένη ταυτότητα του werewolf εν είδει αστυνομικού μυθιστορήματος. Το τραγικό είναι ότι στην αρχή, στη μέση και προς το τέλος κάπου έχει τη φαεινή ιδέα ο σκηνοθέτης, μάλλον, να ρωτάει το θεατή ποιος είναι ο werewolf. Δηλαδής άσ’τα να πάνε.
ΥΓ: Για να με πάρει ο ύπνος σε ταινία-από την προσωπική μου πείρα σας το λέω-πρέπει να είναι αντικειμενικά βαρετή. Α, τώρα που το θυμήθηκα μην περιμένετε καθόλου μεταμορφώσεις κτλ. Το budget μάλλον ήταν απαγορευτικό για ειδικά εφέ. Το μόνο που υπάρχει είναι κάτι ηθοποιοί, δυο τρία σκυλιά και το συνεργείο κινηματογράφισης. Πόσο να κόστισε;
Σκηνοθεσία: Paul Annett
Σενάριο: Michale Winder, James Blish
Πρωταγωνιστούν: Calvin Lockhart, Peter Cushing και Marlene Clark
Έφηβοι
μακελεύονται ο ένας μετά τον άλλον σε εξοχική κατοικία που έχουν πάει για να
κάνουν διακοπές.
Ο σεναριογράφος R.ScottAdams εμπνεύστηκε το συγκεκριμένο φίλμ από την αληθινή
ιστορία του εγκλωβισμού του GeorgeDonner και της ομάδας του το χειμώνα του 1846 στο σημείο
που σήμερα λέγεται DonnerPass και του κανιβαλισμού στον οποίο αναγκάστηκαν να καταφύγουν προκειμένου να
επιβιώσουν. Η ταινία ξεκινάει με μία σκηνή από το 1846 δείχνοντας τον Donner και τους συντρόφους του κάνοντας μία αναφορά στο
τι είχε συμβεί στο συγκεκριμένο σημείο. Στη συνέχεια μεταφερόμαστε στη σημερινή
εποχή παρακολουθώντας έφηβους Aμερικάνους να πηγαίνουν για διακοπές στη συγκεκριμένη τοποθεσία που λέγεται πια DonnerPass. Η εξέλιξη της υπόθεσης της ταινίας είναι λίγο πολύ αναμενόμενη. Σφαξίδι, κανιβαλισμός, λίγο
γυμνό, ερμηνείες ως επί το πλείστον κάτω του μετρίου και μία κάποια ανατροπή στο
τέλος. Το φινάλε φωνάζει ότι το sequel είναι κοντά ενώ
αξίζει να αναφερθεί ότι χρέη σκηνοθέτη έχει αναλάβει η EliseRobertson(δεν θυμάμαι να έχω συναντήσει ξανά
γυναίκα σκηνοθέτη σε ταινία τρόμου).
Σκηνοθεσία: EliseRobertson
Σενάριο: R.ScottAdams
Πρωταγωνιστούν: Desiree Hall, Eric Stocklin και Colley Bailey
Λοιπόν έχουμε και λέμε, οι ετοιμασίες για το Last Exorcism 2 ξεκίνησαν. Ο Damien Chazelle έχει αναλάβει να γράψει το σενάριο, ο Ed Gass Donnely θα είναι στη σκηνοθεσία, ο Εli Roth θα συνεχίσει να είναι πίσω από τη παραγωγή ενώ η Ashley Bell θα συνεχίσει να είναι η πρωταγωνίστρια. Αυτά...
Μικρός
κυριεύεται από δαίμονα φέρνοντας σε κίνδυνο τη ζωή τη δική του και της
οικογένειας του.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία τηλεταινία του τηλεσκηνοθέτη WilliamHale με
πρωταγωνιστή το νεαρό τότε KevinBacon και
τον AndyGriffith
γνωστό μας από την τηλεοπτική σειρά Μάτλοκ. Η υπόθεση της τηλεταινίας
πραγματεύεται την κατάληψη της ψυχής ενός μικρού αγοριού από το πνεύμα ενός
δαίμονα. Οι σκηνές με τον μικρό να έχει καταλειφθεί από τον δαίμονα είναι
αρκετά δυνατές και σίγουρα μερικές από αυτές μαζί με κάποιες ατάκες των
πρωταγωνιστών θα σας μείνουν για καιρό αποτυπωμένες στο μυαλό σας. Το φίλμ όμως
δεν μένει εκεί καθώς το πνεύμα του δαίμονα εκτός από το μικρό αγόρι βάζει σαν
στόχο και το μεγαλύτερο γιο της οικογένειας ονόματι Kenny τον
οποίο ενσαρκώνει ο KevinBacon. Ο Kenny κατά
τη διάρκεια της κατάληψης του πνεύματος του από το δαίμονα πραγματοποιεί φόνο
με αποτέλεσμα από ένα σημείο και μετά η τηλεταινία να γίνεται ουσιαστικά ένα
δικαστικό δράμα, καθώς παρακολουθούμε την προσπάθεια να αποδειχθεί στο
δικαστήριο ότι ουσιαστικά δεν ήταν υπεύθυνος ο Kenny για
την δολοφονία που διέπραξε αλλά το πνεύμα που τον είχε κυριεύσει. Αυτή η αλλαγή
στην εξέλιξη του έργου είναι σίγουρο κάποιους θα τους ξενίσει αλλά εγώ το βρήκα
ιδιαίτερα ευρηματικό. Δυστυχώς όμως αυτή η ευρηματικότητα του σεναρίου δεν έχει
τη σωστή διαχείριση με αποτέλεσμα η τηλεταινία να κάνει κοιλιά και να
τελειώνει αρκετά απότομα. Πάντως για την ευρηματικότητα της και για κάποιες
σκηνές της νομίζω αξίζει κάποιος να αφιερώσει χρόνο για να τη δεί.
Σκηνοθεσία: WilliamHale
Σενάριο: William Kelley
Πρωταγωνιστούν: KevinBacon, AndyGriffith και Charles Fields
Αυστραλιανή ταινία τρόμου έχετε δει; (Τώρα
που το σκέφτομαι κάτι θυμάμαι με ένα περίεργο τοπίο σαν ηφαίστειο που κάτι
παράξενα γεγονότα συμβαίνανε.. αλλά δεν το έχω… βοήθεια όποιος έχει κάποια ιδέα
να μας πει). Αν όχι, δε χρειάζεται να δείτε κιόλας… Γιατί
δεν είναι ακριβώς τρόμου ούτε και μπορείς να την κατατάξεις και κάπου αλλού…
Ο Πάτρικ βρίσκεται σε κώμα τρία χρόνια τώρα
και συντηρείται από μηχανήματα που κοστίζουν πανάκριβα και από δύο
αποκλειστικές νοσοκόμες. Δεν έχει ούτε συγγενείς ούτε φίλους. Γιατί τον κρατούν
στη ζωή λοιπόν; Μήπως είναι Ελληνάρες και το κάνουν για τη μίζα; Ή τουλάχιστον
ελληνοαυστραλοί; Μήπως από πίσω κρύβονται τίποτα ύποπτα κυκλώματα που θα έλεγε
και ο Τράγκας; Μήπως ο γιατρός που διοικεί την κλινική είναι κρυφά ερωτευμένος
μαζί του; Μήπως το κάνουν από οίκτο; Για την επιστήμη; Ίσως από κεκτημένη
ταχύτητα ή όπως στο στρατό από τεχνική κινητικότητα;
Ε, λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες δε θα σας πω
για ποιο λόγο τον κρατάνε στη ζωή γιατί από την άλλη μεριά θέλουν να τον
σκοτώσουν κιόλας. Γιατί όμως να θέλουν να τον σκοτώσουν από τη στιγμή που τον
κρατάνε στη ζωή με τόσα έξοδα τα οποία πληρώνουν χρηστοί και ηθικοί πολίτες με
το υστέρημά τους; Ε; Μήπως είναι Ελληνάρες και το κάνουν για τη μίζα; Ή
τουλάχιστον ελληνοαυστραλοί; Μήπως από πίσω κρύβονται τίποτα ύποπτα κυκλώματα
που θα έλεγε και ο Τράγκας; Μήπως ο γιατρός που διοικεί την κλινική είναι κρυφά
ερωτευμένος μαζί του; Μήπως το κάνουν από οίκτο; Για την επιστήμη; Ίσως από
κεκτημένη ταχύτητα ή όπως στο στρατό από τεχνική κινητικότητα; Ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο να σας πω ώστε να
πειστείτε ότι αυτά πάνω κάτω συμβαίνουν στο φιλμ. Τώρα αν σας πω ότι ο Πάτρικ
είναι τηλεκινητικός θα σας το χαλάσω; Δε νομίζω γιατί θα δείτε και μόνοι σας
ότι είναι αδύνατον να κάνετε spoiler με
αυτήν την ταινία γιατί δεν υπάρχει κάτι να χαλάσεις. Θα σας πω λοιπόν αδίστακτα
ότι ο Πάτρικ ερωτεύεται τη μία νοσοκόμα από τις δύο που τον κουράρουν αλλά από
την άλλη δεν είναι ικανός να ερωτευτεί… Πώς θα γινόταν να ερωτευτεί αφού είναι
σε κώμα και είναι και εγωκεντρικός; Αλλά για ποιο λόγο άραγε να θέλει τη
νοσοκόμα τόσο πολύ; Μήπως θέλει να της κάνει έρωτα; Μήπως να την παντρευτεί; Να
της κάνει παιδιά; Πώς θα το κάνει αυτό αφού είναι σε κώμα;
Τέλος, ο Πάτρικ, άντε θα σας το χαλάσω: τον
σκοτώνουν τον κακομοίρη αλλά πώς να τον σκοτώσουν αφού είναι κλινικά νεκρός;
Και στο τέλος θα ανοίξει τα μάτια πάλι αλλά πώς θα ξαναζωντανέψει αφού ήταν
νεκρός όταν τον σκότωσαν; Ε; Μήπως είναι Ελληνάρες και το κάνουν για τη
μίζα; Ή τουλάχιστον ελληνοαυστραλοί; Μήπως από πίσω κρύβονται τίποτα ύποπτα
κυκλώματα που θα έλεγε και ο Τράγκας; Μήπως ο γιατρός που διοικεί την κλινική
είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί του; Μήπως το κάνουν από οίκτο; Για την επιστήμη;
Ίσως από κεκτημένη ταχύτητα ή όπως στο στρατό από τεχνική κινητικότητα;
Και η ιστορία συνεχίζεται……
ΥΓ: ο ηθοποιός, που δε με ενδιαφέρει ούτε το όνομά του
να σας πω ούτε να το μάθω για να σας το πω, αυτός ο άνθρωπος αυτός …χμμ… έχει
σε όλη την ταινία τα μάτια ορθάνοικτα εκτός από τα 3 δεύτερα που τον σκοτώνουν…
αλλά μετά τα ξανανοίγει. Καλή προβολή.
Σκηνοθεσία: Richard Franklin Σενάριο: Everett De Roche Πρωταγωνιστούν: Susan Penhaligon, Robert Helpmann και Rod Mullinar Κυκλοφόρησε: 1978 Βαθμολογία: 1/5
Για το Rec 3: Genesis το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει μέσα στους επόμενους μήνες λίγο πολύ έχουμε πάρει μία ιδέα για το τι πρόκειται να συμβεί(δείτε το trailer εδώ). Για το Rec 4: Apocalypse που με τα εώς τώρα δεδομένα γνωρίζουμε ότι θα είναι και το τελευταίο μέρος της σειράς μαθαίνουμε ότι θα δούμε ξανά τη συμπαθή μας ρεπόρτερ Angela Vidal η οποία είχε πρωταγωνιστήσει στα δύο πρώτα μέρη της σειράς Rec. Την Angela Vidal στρατιώτες θα καταφέρουν να την απεγκλωβίσουν από την πολυκατοικία που την είχαμε αφήσει και να την οδηγήσουν σε ένα τάνκερ που πλέει αρκετά μίλια μακριά από την ακτή προκειμένου να μπεί σε καραντίνα. Βέβαια εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι στρατιώτες θα έχουν άγνοια για το τι κουβαλάει μέσα της η νεαρή ρεπόρτερ(χαμός έχει να γίνει στο τάνκερ).
Τι συμβαίνει όταν ο Ντάριο Αρτζέντο αποφασίζει
να κάνει την παραγωγή και το σενάριο σε μια ταινία αστραπή; Το αποτέλεσμα ή θα
το λατρέψετε ή θα το προσπεράσετε αδιάφορα... Εγώ έκανα το πρώτο!!! Η ταινία
είναι σαν έκθεση ιδεών με τους απολύτως βασικούς κανόνες:
Α. Πρόλογος (πρόκειται απλά για μια εισαγωγή
στο κύριο θέμα)
Β. Κύριο θέμα (ανάπτυξη και παράθεση
γεγονότων)
Γ. Επίλογος (σύντομο κλείσιμο και
αποχαιρετισμός).
Τόσο απλά εκτυλίσσεται αυτή η πολύ καλή
ταινία. Με γρήγορο ρυθμό και χωρίς πολλά πολλά. Niceandclean. Η
σκηνοθεσία του Lamberto άψογη. Πολύ αίμα και διαφόρων χρωμάτων σωματικά υγρά καθώς και η 80s μουσικάρα του
ClaudioSimonetti ( βλ. Goblin/ Daemonia ) ολοκληρώνουν το πιάτο. Πολύ ενδιαφέρον, επίσης, το εύρημα της ταινίας
μέσα στην ταινία και ο τρόπος που μπλέκει τα επίπεδα της θέασης. Δηλαδή, σε μια
φάση παρακολουθούμε τους ηθοποιούς να παρακολουθούν ταινία οι ίδιοι στο σινεμά
και ενδιάμεσα βλέπουμε κατ’ ευθείαν την ταινία που παρακολουθούν οι ηθοποιοί
της δικής μας ταινίας. Όποιος κατάλαβε τέλος πάντων κατάλαβε... Δείτε το
καλύτερα.
Τέλος, ας πούμε λίγα λόγια (δε χρειάζεται και πολλά εδώ που τα λέμε)
για την πλοκή: όλα ξεκινούν από μια δωρεάν προβολή ταινίας στο Metropol. Εκεί μια μάσκα είναι η αφορμή να ξεχυθούν στον
ανθρώπινο κόσμο οι Δαίμονες και να προκαλέσουν ένα υπερόργιο σφαγής και
ατελείωτα λουτρά αίματος.
Σκηνοθεσία: Lamberto Bava
Σενάριο: Dardano Sacchetti, Dario Argento
Πρωταγωνιστούν: Urbano Barberini, Natasha Hovey και Karl Zinny
Yπάλληλοι ενός
ξενοδοχείου αποφασίζουν να μελετήσουν το θρύλο περί στοιχειώματος του
ξενοδοχείου από το πνεύμα τύπισσας η οποία είχε βρεθεί κρεμασμένη σε ένα από τα
δωμάτια του.
Χρόνια είχα να βαρεθώ τόσο πολύ με μια ταινία. Πραγματικά αξίζουν
συγχαρητήρια στο σκηνοθέτη TiWest(TheHouseOfTheDevil, CabinFever 2: SpringFever)
καθώς με την ταινία του ανακάλυψε ένα πολύ αποτελεσματικό τρόπο για την
αντιμετώπιση της αυπνίας στον άνθρωπο. Από την μία ώρα και σαράντα λεπτά που
διαρκεί το φίλμ είναι ζήτημα εάν ένα με δύο λεπτά προσφέρουν μία δόση τρόμου
στο θεατή. Σε όλη την υπόλοιπη ταινία παρακολουθούμε το κωλοβάρεμα των δύο
υπαλλήλων του ξενοδοχείου. Ενός τύπου(PatHealy) με
ένα τσουλούφι αλά TenTen και
της πιο βαρετής-ψυχρής-ξενέρωτης γυναικείας παρουσίας που έχω δεί σε ταινία τα
τελευταία χρόνια ονόματι SaraPaxton(SharkNight).
Απλά μείνετε ΜΑΚΡΙΑ από το συγκεκριμένο δημιούργημα(εκτός αν σαν τελείωσαν τα
υπνωτικά χάπια οπότε τότε δικαιολογήστε).
Σκηνοθεσία: TiWest Σενάριο: TiWest Πρωταγωνιστούν: SaraPaxton, PatHealy και Kelly Mc Gillis Κυκλοφόρησε: 2011 Βαθμολογία: 0/5
Δείτε το poster και το trailer της νέας ταινίας του Don Coscarelli(Phantasm) με τίτλο John Dies At The End. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Angus Scrimm(μόνο και μόνο για αυτόν αξίζει να τη δείς), Chase Williamson και Paul Giammatti. Η υπόθεση της ταινίας έχει να κάνει με ένα χάπι(Soy Sauce) το οποίο υπόσχεται να προσφέρει στο χρήστη μία εξωσωματική εμπειρία. Το πρόβλημα είναι ότι οι χρήστες μετά από αυτή τους την εμπειρία δεν είναι πια άνθρωποι.
Ένας Άγγλος που εργάζεται ως τζαζ πιανίστας
στη Ρώμη(δεν είμαι σίγουρος για την πόλη) εμπλέκεται εξ αιτίας της συμπάθειας
και φιλίας για ένα συνάδελφό του σε μια ιστορία όπως θα έλεγε ο Φρόυντ
«ανασκαφής της θαμμένης αλήθειας». Η έναρξη της ταινίας γίνεται με ένα φόνο
όπου τυπικά στον Argento συμβαίνει στην νηπιακή
ηλικία. Μεταφερόμαστε αμέσως στην τωρινή εποχή σε ένα συνέδριο παραψυχολογίας
όπου όλα είναι επενδυμένα με κόκκινες ταπετσαρίες. Εκεί αποκαλύπτεται ότι ο
δολοφόνος είναι στην αίθουσα από το μέντιουμ ομιλητή οπότε και αρχίζει να
ξετυλίγεται σιγά και μεθοδικά σαν ψυχανάλυση το κουβάρι που θα υποδείξει τον
πραγματικό φονιά και θα μας λύσει κάθε απορία για τα κίνητρα και τις αιτίες των
συμβάντων.
Το βαθύ κόκκινο μας παραπέμπει στο φόβο του
αίματος το οποίο στάζει και χύνεται με την πρώτη ευκαιρία. Απωθημένα αναμνήσεις
και καταπιεσμένα ένστικτα που ταλαιπωρούν τους δολοφόνους αλλά και το πάθος για
την αποκάλυψη της αλήθειας από την πλευρά του Άγγλου συνθέτουν εν πολλοίς ένα
καλό θρίλερ. Μην περιμένετε να τρομάξετε πολύ πάντως. Καλοδουλεμένο και
συμπαγές σενάριο για πρώτη φορά. Μια ανθρώπινη ιστορία και η εξιχνίαση των
σκοτεινών μυστικών της ανθρώπινης ψυχής. Η σκηνοθεσία άψογα στυλιζαρισμένη με
καλές εναλλαγές στο ρυθμό, χωρίς να κουράζει. Πολύ καλή και η φωτογραφία με
πλάνα κοντινά που κρύβουν μαεστρικά τα ίχνη του φονιά και μας υποβάλλουν στην
ιδέα του άμεσου αόρατου κινδύνου ανά πάσα στιγμή. Τέλος, ειδική μνεία στη
μουσική των «ειδικών» σε μουσικές θρίλερ ταινιών Goblin: αξέχαστες μελωδίες από jazz funk έως παιδικά τραγουδάκια του σχολείου.
ΥΓ: Δε γίνεται να μην προσθέσω την εμμονή του
σκηνοθέτη με τους φόνους κατά τους οποίους το θύμα περνάει μέσα από ένα
παράθυρο και κατακόβεται ή αποκεφαλίζεται… Σε όσες ταινίες του έχω
παρακολουθήσει υπάρχει τουλάχιστον μια τέτοια σκηνή. Γενικά τα κοψίματα με
γυαλί είναι πολύ ελεεινά και προκαλούν ακατάσχετη αιμορραγία.
Σκηνοθεσία: Dario Argento Σενάριο: Dario Argento Πρωταγωνιστούν: David Hemmings, Daria Nicolodi και Gabriele Lavia Κυκλοφόρησε: 1975 Βαθμολογία: 4/5
Η ταινία Phantasm μας έρχεται από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70(το
1979 συγκεκριμένα) τότε που κατά τη προσωπική μου άποψη μαζί με τις ταινιές της
δεκαετίας του ΄80 γυρίστηκαν τα καλύτερα θρίλερ όλων των εποχών. Η σκηνοθεσία
και το σενάριο είναι του DonCoscarellio οποίος θα είναι πίσω
από τις κάμερες και το σενάριο και στις υπόλοιπες τρείς συνέχειες της αρχικής
ταινίας.
Πολύ καλή ταινία στην κατηγορία “Werewolf”. Μπράβο στο Στήβεν Κινγκ που έγραψε τη νουβέλα αλλά και
το σενάριο. Βλέπεται πολύ ευχάριστα και είναι πολύ τρομακτική σε ορισμένα
σημεία χωρίς να πλατειάζει ούτε να κουράζει.
Λοιπόν, το storyline: ο Μάρτυ είναι ένα παιδάκι σε αναπηρικό-πυραυλοκίνητο
καροτσάκι, το οποίο είναι δώρο του μπεκρή θείου του και ζει σε μια ήσυχη
κωμόπολη των Η.Π.Α. όπου όλα είναι περιποιημένα, καθαρά και ευθυγραμμισμένα.
Αυτή τη γαλήνη διαταράσσει ξαφνικά ο ερχομός του λυκάνθρωπου. Ξεκινούν
αποτρόπαια φονικά μέχρι και κυνήγι του λύκου χωρίς αποτέλεσμα. Μέχρι που ο
μικρός ανακαλύπτει την ανθρώπινη ταυτότητά του. Σκηνή ανθολογίας ο εφιάλτης του αιδεσιμότατου
της ενορίας.
Η ταινία «παίζει» με όλα εκείνα που μας τρομοκρατούν
στο λύκο: την πονηριά του, την καταπληκτική του δύναμη και ταχύτητα, την
αγριότητα και την αντοχή του στα τραύματα. Το μόνο που τον σκοτώνει είναι η
ασημένια σφαίρα. Αυτή η φοβία είναι πανάρχαια και έχει μπλεχτεί κατά καιρούς με
τη θρησκεία καθώς το ζώο είναι αυτό που φέρνει ταραχή στις ψυχές και πρέπει να
θανατωθεί. Ο «σεληνιασμένος» θεωρείται μιαρός και αμαρτωλός, οπότε χρειάζεται
να καθαριστεί από τις αμαρτίες του. Η ειρωνεία όμως του Κινγκ είναι πραγματικά
ευφυής. Θα καταλάβετε αν δείτε το φιλμ… Καλή προβολή.
Σκηνοθεσία: Daniel Attias Σενάριο: Stephen King Πρωταγωνιστούν: Gary Busey, Everett McGill και Corey Haim Κυκλοφόρησε: 1985 Βαθμολογία: 4/5
Ο Dario Argento είναι ένας μαιτρ του τρόμου, ΑΛΛΑ: μας απογοητεύει κάθε φορά σαν τις ελληνικές
ομάδες στην Ευρώπη. Ρε παιδί μου μπορεί να φτάσουν αρκετά ψηλά αλλά δεν το
έχουν το θέμα. Δες τη Barca: διαστημικό ποδόσφαιρο! Σε
τέτοιο επίπεδο είναι απολύτως αδύνατον να φτάσει ελληνική ομάδα και αυτό όλοι
το δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα. Ε, κάπως έτσι γίνεται και με το συγκεκριμένο
σκηνοθέτη. Δεν ξέρω πώς το κάνει αλλά κάποια στιγμή εκεί που λες «Καλά πάμε
μέχρι τώρα» τσαφ! Τα καταστρέφει όλα από μόνος του. Αυτοσαμποτάρεται με ένα
διαβολικό τρόπο. Σενάριο της πλάκας. Μουσική Goblin. Ηλεκτρονική. Από ένα κομμάτι Iron Maiden / Motorhead. Αν έπρεπε να βάλω τίτλο θα ήταν ο εξής:
Παιδοφιλία! Και εξηγούμαι. Κατά κύριο λόγο παρακολουθούμε την εξαιρετικά νεαρά JenniferConnelly να «χάνεται» σε δάση και βουνά ντυμένη στα λευκά με
νυχτικιές που ανεμίζουν στον αέρα των Ελβετικών Άλπεων! Α, και γκρο πλάνα!
Αμέτρητα… Μιλάμε για ώρα να χαζεύουμε το «άγουρο» δροσερό μουτράκι της… Έλεος Argento…. Άσε ο τίτλος: ακόμη προσπαθώ να καταλάβω για ποια φαινόμενα να μιλάει
άραγε; Πολύ παρωχημένη κατάσταση… Θα μπορούσε να πείσει και να φοβίσει ένα
πεντάχρονο… Μην το δείτε… Δείτε το Suspiria: κινείται στο ίδιο μοτίβο
μόνο που είναι πολύ ανώτερο σε εκτέλεση!!! Σκηνοθεσία: Dario Argento Σενάριο: Dario Argento Πρωταγωνιστούν: Jennifer Connelly, Donald Pleasence και Daria Nicolodi Κυκλοφόρησε: 1985 Βαθμολογία: 2/5
Τα λόγια είναι περιττά.Κατεβάστε το demo και λίωστε στο παίξιμο(ψάξτε λίγο και θα το βρείτε).Το link του site του παιχνιδιού είναι το http://www.terrordrome-thegame.com/. Ένα μεγάλο μπράβο στα παλικάρια που το φτιάξανε(και στο φίλο Snake που το ανακάλυψε και μας το είπε).
Οι φήμες που είχαν κυκλοφορήσει τελικά επιβεβαιώθηκαν και η εταιρεία παραγωγής Paramount επιβεβαίωσε μέσα από δελτίο τύπου που διένειμε ότι μέσα στο 2012 θα έχουμε την τέταρτη συνέχεια της σειράς ταινιών Paranormal Activity(για να δούμε που θα σταματήσει το κοντέρ).
Μια από τις πρώτες ταινίες τρόμου(1920) σκηνοθετημένη από το Γερμανό Ρόμπερτ Βίνε.
Η ιστορική περίοδος πολύ ενδιαφέρουσα: μόλις
έχει τελειώσει ο Ά Παγκόσμιος πόλεμος και σε λίγα χρόνια θα ακολουθήσει η
απόλυτη κτηνωδία του χιτλερικού φασισμού. Σε αυτό το μεσοδιάστημα λοιπόν οι
Γερμανοί κινηματογραφιστές με πρωτοπόρους το Φριτς Λανγκ και το Φρίντριχ
Μουρνάου πειραματίζονται με τις τεχνικές του εξπρεσσιονισμού στην καινούρια
τέχνη του σινεμά που μετρά μόλις 25 χρόνια ζωής. Και τα αποτελέσματα είναι
άκρως εντυπωσιακά…Για ποιο λόγο στη συγκεκριμένη χώρα ανθεί ο
εξπρεσσιονισμός; Υπάρχει βεβαίως η γοτθική παράδοση, είναι η σκοτεινή κουλτούρα
των Γερμανών με τα ξωτικά και τα δαχτυλίδια των Νιμπελούγκεν, έχουν προηγηθεί ο
Βάγκνερ και ο Νίτσε, ο Μπετόβεν και ο Χέγκελ, αλλά κυρίως οι ίδιοι οι
σκηνοθέτες προσπαθούν να διαφοροποιηθούν από τους «εχθρούς» της απέναντι μεριάς
του Ατλαντικού.
Τέλος πάντων, ας προχωρήσουμε σε μια γρήγορη
περίληψη της υπόθεσης: Ο Δρ. Καλιγκάρι είναι πλανόδιος μάγος και στο
σόου του παρουσιάζει ένα υπνοβάτη, πειθήνιο και ασυνείδητο όργανο της βούλησής
του, τον Καίσαρα. Όλα ξεκινούν από μια πρόβλεψη του Καίσαρα, γιατί στην
κατάσταση ύπνωσης όπου βρίσκεται για 25 χρόνια έχει μαντικές ικανότητες, για
τον επικείμενο θάνατο ενός πελάτη το ίδιο βράδυ της πρόβλεψης. Ξεκινά τότε μια
σειρά φόνων και ανατροπών που οδηγούν στο αναπάντεχο φινάλε.
Η ταινία ξεχωρίζει κατ’ ευθείαν από το πρώτο
πλάνο ειδικά αν δεν είσαι εξοικειωμένος με τη συγκεκριμένη τεχνοτροπία. Τα
σκηνικά διεστραμμένα και θεατρικά. Το makeup υπερβολικό και σκοτεινό. Η ηθοποιία χορευτική και τελετουργική.
Εκπληκτικός ο Βέρνερ Κράους στον πρωταγωνιστικό ρόλο.Ο τρόμος είναι εδώ υπόγειος και περισσότερο αγχωτικός.
Σου μαυρίζει την ψυχή, δε σου κάνει «μπου!!». Απολαύστε την!
Σκηνοθεσία: Robert Wiene Σενάριο: Hans Janowitz, Carl Mayer Πρωταγωνιστούν: Werner Krauss,Conrad Veidt και Friedrich Feher Κυκλοφόρησε: 1920 Βαθμολογία: 5/5