Ομάδα Νορβηγών
επιστημόνων ανακαλύπτουν θαμμένο στους πάγους της Ανταρκτικής ένα εξωγήινο
διαστημόπλοιο και το επιβαίνοντα σε αυτό εξωγήινο πλάσμα. Αυτή τους η ανακάλυψη θα είναι η απαρχή για τον όλεθρο που
πρόκειται να ακολουθήσει.
To 2004 η εταιρεία παραγωγής ταινιών Universal πλησιάζει τους παραγωγούς Marc Abraham και Eric Newman, οι οποίοι
μόλις είχαν ολοκληρώσει την παραγωγή της ταινίας Dawn Of The Dead και τους προτείνουν τη δημιουργία ενός remake του The Thing, της καταπληκτικής ταινίας του John Carpenter(η ταινία
ήταν εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα του John W. Campbell με τίτλο Who Goes There). H αντίδραση των δύο παραγωγών ήταν αρνητική ως προς τη δημιουργία ενός remake καθώς πίστευαν(σωστά κατά τη προσωπική μου άποψη)
ότι μία τέτοια προσπάθεια θα ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία καθώς δεν θα μπορούσαν
να ξεπεράσουν το πρωτότυπο φίλμ. Αντίθετα όμως με την ιδέα της δημιουργίας ενός
remake, οι δύο παραγωγοί ήταν θετικοί στη
δημιουργία ενός prequel της ταινίας του John Carpenter. Η νέα ταινία θα εξιστορoύσε την ιστορία των Νορβηγών επιστημόνων για τους
οποίους ελάχιστα στοιχεία μαθαίνουμε στο φίλμ του 1982 και θα τελείωνε ακριβώς
εκεί που αρχίζει το φίλμ του Carpenter(στο κυνήγι
του σκύλου δηλαδή).
Έτσι και έγινε λοιπόν.
Οι δημιουργοί σεβάστηκαν απόλυτα όσα είχε προσφέρει στο κοινό το πρώτο φιλμ, μεταφέροντας όσο το δυνατόν μπορούσαν περισσότερη από την ατμόσφαιρα του The Thing του 1982.
Η δράση, η παράνοια, η αγωνία και η καχυποψία για το ποιος τελικά είναι ο διπλανός σου κυριαρχούν και ενισχύονται από το στοιχείο της απομόνωσης από τον έξω κόσμο. Στον τομέα των ειδικών εφέ έχει γίνει ομολογουμένως πάρα πολύ καλή δουλειά ενώ κάποιες κοινές σκηνές των δύο φιλμ έχουν αντιγραφεί με θρησκευτική ευλάβεια από την πρώτη ταινία. Στο cast του φιλμ η επιλογή της Mary Elizabeth Winstead(Scott Pilgrim Vs. The World) αποδεικνύεται ορθή συνεχίζοντας έτσι και την παράδοση των θηλυκών ηρωίδων σε sci-fi horror movies.
Έτσι και έγινε λοιπόν.
Οι δημιουργοί σεβάστηκαν απόλυτα όσα είχε προσφέρει στο κοινό το πρώτο φιλμ, μεταφέροντας όσο το δυνατόν μπορούσαν περισσότερη από την ατμόσφαιρα του The Thing του 1982.
Η δράση, η παράνοια, η αγωνία και η καχυποψία για το ποιος τελικά είναι ο διπλανός σου κυριαρχούν και ενισχύονται από το στοιχείο της απομόνωσης από τον έξω κόσμο. Στον τομέα των ειδικών εφέ έχει γίνει ομολογουμένως πάρα πολύ καλή δουλειά ενώ κάποιες κοινές σκηνές των δύο φιλμ έχουν αντιγραφεί με θρησκευτική ευλάβεια από την πρώτη ταινία. Στο cast του φιλμ η επιλογή της Mary Elizabeth Winstead(Scott Pilgrim Vs. The World) αποδεικνύεται ορθή συνεχίζοντας έτσι και την παράδοση των θηλυκών ηρωίδων σε sci-fi horror movies.
Σκηνοθεσία: Μatthijs Van Heijningen
Σενάριο: Eric Heisserer, John W. Campbell
Πρωταγωνιστούν: Mary Elizabeth Winstead, Joel
Edgerton και Ulrich Thomsen
Κυκλοφόρησε: 2011
Βαθμολογία: 4/5
καλα...που το ειδες??
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυκλοφορούν άπειρες κόπιες στο ίντερνετ φίλε E.V.Μέσα σε μια εβδομάδα γέμισε ο τόπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις τελείωσα τη προβολή. Ιδιαίτερα υψηλό entertaiment και έμεινα ευχαριστημένος. Μια σεβαστή προσπάθεια προς το έπος του John Carpenter και του Kurt "bad-ass" Russell. Kαι επειδή ουσιαστικά η ταινία τελειώνει εκεί που αρχίζει το έπος, πάω για 2η προβολή. Φώτη αν βρεις την πρώτη μεταφορά του βιβλίου Who Goes There που έχει γραφτεί νομίζω πριν καν μπούμε στη δεκαετία του 40! Το πρώτο εργάκι λέγεται The Thing from another world. Εντελώς διαφορετικό σίγουρα, χαλαρή μεταφορά του βιβλίου, σε αντίθεση με Carpenter, αλλά μόνο και μόνο για την ιστορία αξίζει να το παρακολουθήσεις. Κeep Up The Good Work!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμήθηκα τα λόγια σου χτες βλέποντας στο πρόγραμμα ότι είχε το Τhe Thing from another world και φυσικά έκαστα και το είδα.Ωραίο ήταν.Διαφορετικό από το μεταγενέστερο αλλά ωραία φάση.Και όλα αυτά to 1951.
ΔιαγραφήΘα το έχω υπόψη μου Snake να δω και το πρώτο έργο.Πραγματικά το ίδιο έκανα και εγώ μετά από λίγο έβαλα να δώ και το έργο του Κάρπεντερ.Σαν να έβλεπα μία τετράωρη ταινία ένιωθα ως ένα βαθμό.Το πιο σημαντικό και για αυτό το αναφέρω είναι η άρνηση των παραγωγών να κάνουν ένα ακόμα remake δίνοντας έτσι και μία απάντηση σε όλους όσους μας έχουν γαμήσει στα remake τα τελευταία χρόνια.Και τελικά μόνο κερδισμένοι βγήκαν από αυτή τους την απόφαση ελπίζω και άλλοι παραγωγοί να παραδειγματιστούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήκυκλοφορουν απειρες κοπιες μεσα σε μια βδομαδα αλλα συνηθως ειναι cam rip και περιμενω για ντιβιντι ριπ,το ψαξα ομως αφου μου ειπες και το βρηκα σε ποιοτητα ντιβιντι!(τι στο διαολο ποτε προλαβε).
ΑπάντησηΔιαγραφήλοιπον,η ταινια γαμησε,εχει πιασει πολυ καλα την ατμοσφαιρα του πρωτου.
εχει καποια σημεια παντως που νομιζεις οτι βλεπεις ριμεηκ αλλα δεν με χαλασε καθολου.
και συμμφωνω μαζι σου να τελειωσει επιτελους η μοδα των ριμεηκ γιατι τα περισσοτερα αυτο που κανουν ειναι να σε εκνευριζουν.
βεβαια τωρα κανουν κατι αλλο (κοναν-εμεηζινγκ σπαηντερμαν και αλλη μια που δεν θυμαμαι) η ιδια ιστορια ξαναμανα (παλι ο ηρωας απο παιδακι) αλλα με διαφορετικη εξελιξη,που νομιζω ειναι χειροτερο απο ριμεηκ,θα δουμε.
Το θέμα με τα remake έχει παραγίνει.Και να πρόσθεταν και κάτι παραπάνω στο πρωτότυπο θα έλεγες έ εντάξει κάτι έγινε αλλά αυτά είναι εκατό φορές χειρότερα από τις πρώτες ταινίες.Πραγματικά απορώ πως πάει ο κόσμος και τα βλέπει.Φαντάσου τώρα να είσαι πιτσιρικάς και η πρώτη σου επαφή με το Fright Night για παράδειγμα να είναι το remake.Χάνεις πάσα ιδέα για το φίλμ ή δεν χάνεις;Ανέφερα τους πιτσιρικάδες γιατί πιστεύω ότι κυρίως σε αυτούς αναφέρονται τα remake που βγαίνουν τώρα.Δεν νομίζω κάποιος μεγαλύτερος που έχει δεί για παράδειγμα τον Arnold Schwarzenegger σαν Conan να κάτσει να δεί το remake του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώτη και Ε.V έχετε δίκιο για τα remake και εγώ αυτής της άποψης είμαι πάνω κάτω,μόνο και μόνο γιατί ο κανόνας είναι κανόνας και όχι εξαίρεση όπως θα έπρεπε να είναι με τέτοια εξέλιξη στο χώρο. Π.χ το Bloody Valentine 3-d ήταν ακόμα καλύτερο και από το πρωτότυπο, τουλάχιστον έτσι το είδα. Απλά επειδή μιλάμε π.χ καλή ώρα για το The Thing, remake θεωρήθηκε και αυτό το 1982. (άσχετα αν πήγε πολύ πιο πιστά στο βιβλίο και μπορεί να θεωρηθεί και από την ανάποδη ως μια straight και virgin adaption του βιβλίου)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα είναι πως έχουμε φτάσει σε τρομερή παραγωγικότητα remakes θρίλερ με την πλειοψηφία τους να είναι από εταιρείες παραγωγής που ναι μεν μπορεί να είναι θυγατρικές μεγαλύτερων, αλλά τα μπάτζετ τους είναι σφιχτά (5-10 εκ. σήμερα θεωρούνται σφιχτά στο κινηματογράφο) και ο χρόνος που έχουν να το δουλέψουν από τη στιγμή που έχει πάρει green light ως την ημερομηνία πρεμιέρας είναι πολύ μικρός. Με αποτέλεσμα να τρώμε αρκετά σκατά, αλλά ενίοτε από σπόντα, τύχη κτλ και μερικά καλά. Ταυτόχρονα το κέρδος είναι πάντα καθαρό είτε είναι σκατά είτε καλά τα remakes. Γιατί δεν στοιχίζουν ποτέ ακριβά, τα σπασμένα μαζεύονται στις ξένες αγορές και το dvd, μετά τη προβολή στις ΗΠΑ. Aποτέλεσμα? Πάντα το ταμείο να είναι συν, κάτι που είναι και ο κυριότερος μοχλός για να παρθεί το green light σε ένα remake θρίλερ. Άρα αν με τρία remakes σίγουρων τίτλων θρίλερ για την Dimension π.χ το χρόνο βγουν 50-60 εκ. από σινεμά, dvd, blue ray κτλ το μεγάλο στούντιο θα τραβήξει τα περισσότερα λεφτά για να χρηματοδοτήσει άλλες ταινίες με μπάτζετ άνω των 100 εκ. Το θρίλερ πάντα ήταν ο αιμοδότης των στουντιο οικονομικά και το remake επιτυχημένου ή cult θριλερ λογίζεται ως easy money και δικαίως. Αυτό όμως που πρέπει να γίνει είναι ένα μάζεμα σίγουρα. Δεν είναι κάθε θριλερ για remake (π.χ fright night)όπως και δεν είναι κάθε θρίλερ για prequel. Στη προκειμένη περίπτωση (Τhing 2011)οι παραγωγοί το ζύγισαν πάρα πολύ καλά και πόνταραν στο prequel και βγήκαν κερδισμένοι.
Σορι παίδες αν τα λέω λίγο μπερδεμένα αλλά είμαι λίγο κάπως σήμερα. Anyway το bottom line είναι να γίνεται σωστή στόχευση στο τι μπορεί να προσφέρει ένα remake ή ένα prequel ή ένα reboot. Αλλά από την άλλη αυτό που δεν θα αλλάξει ποτέ είναι πως το θρίλερ και οι ταινίες όλων των ειδών με μικρότερα μπάτζετ θα βγαίνουν πάντα μαζικά σε παραγωγή για να χρηματοδοτούνται οι μεγάλες παραγωγές από 100 εκ και πάνω. Ώστε σε περίπτωση επιτυχίας τους να βγαίνουν όλα συν και σε περίπτωση αποτυχίας τους, τα κέρδη των μικρότερων μπάτζετ ταινιών να καλύπτουν τη χασούρα από τα μπατζετ μιας μεγαλύτερης ταινίας που δεν θα πάει καλά.
Y.Γ To reboot του Κόναν το είδα και παρά πως ήμουν χοντρά εναντίον λόγω απουσίας Άρνι (που έτσι και αλλιώς δεν γίνεται πλέον να κυκλοφορεί ημίγυμνος γιατί κρεμάσαν τα βυζιά και όχι μόνο) το απόλαυσα. Βλεπόταν άνετα, ακόμα και όταν σε έπιανε ένα κάπως με τον νέο πρωταγωνιστή γιατί ο λεκές του surfer-carroten-baywatch-tan sallon δεν λέει να φύγει από πάνω του. Μπορώ να πω πως ήταν καλό και βλεπόταν. Ακόμα και μετά το έγκλημα της απουσίας όχι του Άρνι, αλλά της απουσίας της μουσικής του Πολυδούρη.
Y.Γ Φώτη πάλι καλά δεν λες που δεν άγγιξαν την αγία τετράδα ταινιών Άρνι (τα Terminator και το Commando) και έκαναν το Κόναν? Πάλι καλά λεω γω. Και ευτυχώς ξέρουν πως τα περισσότερα από τα classics είναι of limits για remake. A! Θα το ξέχναγα πάλι...Το The Thing (2011) ήταν τρομερό. Απορρώ πως κάποιους τους ενόχλησε το πολύ cgi? Δηλαδή τι περίμεναν? Λες και του 1982 δεν ήταν τίγκα στα animatronics και στα prosthetics από latex κ.α
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο The Thing πραγματικά με ενθουσίασε.Δεν ξέρω εάν οφείλεται εκτός από την ομολογουμένως καλή δουλειά που έχει γίνει στο ότι ήμουν στην αρχή επιφυλακτικός για το τι θα δώ ή στις αποτυχημένες φετινές ταινίες που έχω δει τώρα τελευταία(11-11-11,Αpollo 18)αλλά αυτό το φιλμάκι ήταν γαμάτο.Για τα remake σωστά τα λές.Όσο για το Conan δεν μπορώ να πάω να το δω. Αν και ο πρωταγωνιστής αφού τον είδα στο Game Of Thrones τον είχα εκτιμήσει δεν ξέρω έχω φάει κόλλημα.Νιώθω ότι ο Arnold θα θυμώσει και ξέρετε όταν θυμώνει ο Arnold τι γίνεται.χααχααχααχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώστου μια ευκαιρία έστω και τσαμπέ του Conan. Δεν πήγα ούτε σινεμά και τσαμπέ του έδωσα την ευκαιρία. Καλό εργάκι είναι σαν reboot. Αλλά εντάξει ο Arnold είναι Arnold! Και όταν θυμώνει ξέρουμε πως he will be BACK! to kick your ass!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆιντε να βγει το expendables 2...που έχει κανονικό ρόλο μέσα, από ότι λένε. Πανικός!
mia efxaristh ekplhxh gia olous emas tous fanatiles tou the thing tou carpenter.
ΑπάντησηΔιαγραφήmpravo