Tribute to...The Return Of The Living Dead

Ήμουνα αρκετά μικρός όταν πήρε το αφτί μου τη συζητήση εφήβων της εποχής για μία ταινία τρόμου που είχε γίνει must see εκείνη την περίοδο(τέλη της δεκαετίας του ΄80 θα πρέπει να ήταν καθώς στην Ελλάδα εκείνη την εποχή ότι γινόταν στο εξωτερικό ερχόταν με μία σχετική χρονοκαθυστέρηση στη χώρα μας). Το όνομα της ταινίας Τα Zόμπι Δεν Είναι Χορτοφάγα(ίσως η ποιο επιτυχημένη και καινοτόμα απόδοση ξένου τίτλου ταινίας στα ελληνικά) ενώ ο αυθεντικός της τίτλος ήταν The Return Of The Living Dead. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να καταφέρω να τη δώ, το περίεργο όμως είναι ότι η πώρωση που ένιωσα τότε που ήμουν πιτσιρικάς δεν συγκρίνεται με την ικανοποίηση που ένιωσα όταν την ξαναείδα ποια μεγάλος και αφού μπορούσα να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα παραπάνω σχετικά με αυτή.  Ας ξεκινήσω όμως το αφιέρωμα με μία μικρή παράθεση στοιχείων σχετικά με το φίλμ. Η ταινία λοιπόν προβλήθηκε το 1985. Σκηνοθέτης της είναι ο Dan O Bannon ενώ σεναριογράφος είναι ο John Russo(σεναριογράφος του Night Of The Living Dead μαζί με τον George A. Romero) μαζί με τον Rudi Ricci και τον Russel Streiner. H όλη ιδέα της ταινίας βασίζεται σε μία νουβέλα που είχε γράψει ο John Russo με τον τίτλο The Return Of The Living Dead. Αρχικά η ταινία ήταν να γυριστεί υπό την μορφή 3D και χρέη σκηνοθέτη να αναλάβει ο Tobe Hooper. H απόφαση του Hooper όμως να ασχοληθεί τελικά με την ταινία Lifeforce, φέρνει πίσω από την κάμερα τον Dan O Bannon. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Thom Mathews, James Karen και ο Clu Culager.

Το poster της ταινίας

Στην υπόθεση της ταινίας τώρα παρακολουθούμε τη βάρδια δύο υπαλλήλων του Freddy(Thom Mathews) και του Frank(James Karen) σε μία επιχείρηση εμπορίας πτωμάτων και διάφορων ιατρικών υλικών. Ο Freddy είναι νέος στην δουλειά οπότε ο παλιότερος στην επιχείρηση Frank του δείχνει τα κατατόπια και τα διάφορα ¨υλικά¨(σκελετοί,πτώματα ζώων και κ.τ.λ.) που βρίσκονται στις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Ανάμεσα σε αυτά τα υλικά βρίσκονται και κάτι βαρέλια από το στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών που σύμφωνα με τον Frank περιέχουν σκελετούς ζωντανών νεκρών(βάση της ιστορίας του Frank είναι η φήμη ότι η ιστορία των βαρελιών αποτέλεσε έμπνευση για να γυριστεί το Night Of The Living Dead του 1968). Η δυσπιστία του νεαρού υπαλλήλου για την ύπαρξη αυτών των βαρελιών θα οδηγήσει τον Frank στο να πάει τον πιτσιρικά Freddy να τα δεί από κοντά, όμως ένα ατύχημα κατά τη θέαση των βαρελιών θα έχει σαν αποτέλεσμα ένα από τα βαρέλια να ανοίξει και κάποιου είδους αέριο να διαφύγει μέσα από αυτό. Το αέριο το οποίο διέφυγε έχει πολύ περίεργες ιδιότητες καθώς έχει την ικανότητα να ζωντανεύει οτιδήποτε νεκρό οργανισμό και ταυτόχρονα να κάνει ζωντανό νεκρό όποιον φυσιολογικό άνθρωπο το αναπνεύσει. Κάπου εκεί το πανηγύρι θα αρχίσει καθώς η κατάσταση θα ξεφύγει από τα χέρια των δύο υπαλλήλων γεμίζοντας έτσι ο τόπος με ζωντανούς νεκρούς που πεινάνε για τι άλλο από BRAINS!!!!!

Πάνω κάτω αυτή είναι η υπόθεση του The Return Of The Living Dead. Μίας ταινίας ορόσημο για τους απανταχού fans των zombie horror movies και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί. Αρχικά το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να πούμε ότι προσέφερε η συγκεκριμένη ταινία είναι μία διαφορετική οπτική στη εώς τότε μυθολογία σχετικά με τα ζόμπι, που είχε επικρατήσει κυρίως μέσα από τις ταινίες του Romero. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με αργοκίνητα zombies όπως του Romero. Εδώ έχουμε να κάνουμε με zombies ιδιαίτερα ευκίνητα, που μιλάνε και τα οποία διαθέτουν και μία κάποια ευφυία(μέχρι και κλήση από τον ασύρματο ασθενοφόρου κάνουν για να έρθουν και άλλοι τραυματιοφορείς να τους ρουφήξουν το μυαλό). Στο The Return Of The Living Dead τα zombies δεν πεθαίνουν αν τους καρφώσεις κάτι στο κεφάλι, για την ακρίβεια δεν πεθαίνουν με τίποτα ενώ επιτέλους γινόμαστε γνώστες του τι θέλουν τα zombies από εμάς αλλά το πιο σημαντικό, το γιατί το θέλουν. Η εξήγηση που δίνεται είναι πως αυτό που θέλουν είναι να φάνε τα μυαλά μας και ο λόγος που το θέλουν είναι επειδή με αυτό τον τρόπο δεν αισθάνονται πόνο στο άψυχο κορμί τους(τι τραβάνε και αυτά). Με αυτό τον τρόπο οι δημιουργοί της ταινίας καλύπτουν ένα μεγάλο κενό των ταινιών του Romero σχετικά με το πώς και το γιατί ξαφνικά τα πτώματα νεκρών άρχισαν να περπατάνε ανάμεσα μας. Γενικά η ταινία μπορούμε να πούμε ότι είναι μία αντιπρόταση στις ταινίες του Romero αποτέλεσμα προφανώς της διαμάχης που υπήρχε μεταξύ των παλιών συνεργατών John Russo και George A. Romero(ήταν τέτοια η διαμάχη που ο John Russo είχε απαγορεύσει να χρησιμοποιούνται οι λέξεις Living Dead στους τίτλους των ταινιών του Romero).

Το The Return Of The Living Dead πρόσθεσε το κωμικό στοιχείο στις ταινίες του είδους χωρίς όμως αυτό να δημιουργήσει πρόβλημα στη δημιουργία της horror ατμόσφαιρας, αντιθέτως ήταν μία ευχάριστη παύση από το gore στοιχείο για να επιστρέψουμε ξανά σε αυτό στο επόμενο πλάνο.

Αποτέλεσε ταινία 80s όσο δεν πάει άλλο. Από τον τύπο των πρωταγωνιστών(punks νεαρών) μέχρι τη μουσική που ακουγόταν σε όλο το φίλμ από συγκροτήματα όπως οι Τhe Damned, SSQ, The Cramps και οι T.S.O.L.

Μας έδωσε εξαιρετικές ερμηνείες των συντελεστών της. Από τους δύο υπαλλήλους που μετατρέπονται σιγά σιγά σε ζωντανούς νεκρούς(ιδιαίτερα ο James Karen στο ρόλο του Frank είναι καταπληκτικός) μέχρι του εργαζόμενου στο νεκροταφείο, του αφεντικού των δύο προαναφερθέντων εργαζομένων με την κορυφαία ατάκα που ξεστομίζει στο φινάλε και της συμμορίας των punkιδων που πάνε στο νεκροταφείο για να περάσουν το βράδυ τους(must see η σκηνή του χορού μίας τύπισσας από την παρέα των punks ονόματι Trash γυμνής πάνω από ένα τάφο υπό τη μουσική υπόκρουση του τραγουδιού Tonight του συγκροτήματος SSQ). 

Μας γνώρισε τον Τarman μία cult φιγούρα ζόμπι και σήμα κατατεθέν για όλους του fans του είδους. Ενώ τέλος μας προσέφερε ένα αξέχαστο φινάλε καλύτερο του οποίου και με την τρέλα που κουβαλάει η συγκεκριμένη ταινία δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

Η ταινία όπως θα γνωρίζετε ήδη έσπασε τα ταμεία εκείνη την εποχή κάνοντας το Day Of The Dead του Romero που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά να βλέπει την πλάτη του στο bοx office της εποχής. Μετά από αυτή τη μεγάλη επιτυχία μία σειρά από sequel(τέσσερα τον αριθμό) θα ακολουθήσουν τα οποία αν εξαιρέσεις το δεύτερο τα υπόλοιπα δυστυχώς ήταν πολύ κατώτερα του αναμενομένου.

Η δεύτερη ταινία της σειράς έρχεται το 1988 με τον τίτλο Return Of The Living Dead Part II. Tη σκηνοθεσία και το σενάριο της δεύτερης ταινίας υπογράφει ο Ken Wiederhorn ενώ πρωταγωνιστούν πάλι οι Thom Mathews και James Karen του αρχικού φίλμ παίζοντας όμως δύο διαφορετικούς χαρακτήρες τον Ed και τον Joey, οι οποίοι στην προσπάθεια τους να κλέψουν πτώματα από νεκροταφείο σε μία πόλη της αμερικανικής υπάιθρου θα έρθουν αντιμέτωποι με ζωντανούς νεκρούς. Οι ζωντανοί νεκροί σε αυτό το φίλμ θα ζωντανέψουν όταν κατά τη διάρκεια της μεταφοράς των γνωστών μας βαρελιών με την περίεργη ουσία από τον αμερικανικό στρατό κάποιο από αυτά θα παραπέσει με αποτέλεσμα να ανοιχθεί στη συνέχεια από πιτσιρικάδες και η μόλυνση έτσι να εξαπλωθεί. Το φίλμ συνεχίζει τη συνταγή gore και humor με την προσθήκη πολύ καλής μουσικής υπόκρουσης αυτή τη φορά από Anthrax, Julian Cope και άλλων. Ενώ ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στον αρχιδάτο πιτσιρικά που πρωταγωνιστεί ο οποίος τα βάζει με τους ζωντανούς νεκρούς χωρίς να φοβάται τίποτα(μέχρι και φορτηγό οδηγεί). Το φίλμ τελειώνει με ένα απολαυστικό ηλεκτροσόκ στις ορδές των ζόμπι ένα φινάλε όχι τόσο καλό όσο του πρώτου φίλμ αλλά μπορώ να πω αρκετά απολαυστικό.

Η τρίτη συνέχεια της σειράς ταινιών έρχεται το 1993 με τον τίτλο Return Of The Living Dead Part IIΙ. Σε αυτή τη συνέχεια χρέη σκηνοθέτη κάνει ο Brian Yuzna, σεναριογράφου ο John Penney ενώ πρωταγωνιστούν οι Melinda Clarke, J. Trevor Edmond και Kent McCord. Σε αυτή τη συνέχεια η υπόθεση της ταινίας έχει να κάνει με ένα ζευγάρι. Ο πατέρας του αγοριού όντας στρατιωτικός είναι αναμεμειγμένος στην εκμετάλλευση του αερίου που ζωντανεύει τους νεκρούς. Ο γιός του στρατιωτικού έχοντας ανακαλύψει ποια είναι η πραγματική ασχολία του στρατιωτικού πατέρα του μετά από δυστύχημα που έχει με την γκόμενα του στο οποίο εκείνη βρίσκει τραγικό θάνατο αποφασίζει να εκμεταλλευτεί τις ιδιότητες του αερίου ώστε να τη ξαναφέρει πάλι πίσω στη ζωή. Καλύτερη σκηνή της ταινίας η αλα Pinhead εκδοχή της γκόμενας του πιτσιρικά. Ενώ κατά τα άλλα το gore στοιχείο καλά κρατεί διανθισμένο αυτή τη φορά και με μία ρομαντική διάθεση στην όλη ατμόσφαιρα.

Το 2005 έχουμε το Return Of The Living Dead: Necropolis. Σκηνοθέτης αναλαμβάνει ο Ellory Elkayem σε σενάριο του William Butler και Aaron Strongoni. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Peter Coyote και John Keefe ενώ είναι γυρισμένη όπως και η συνέχεια της σε Ουκρανία και Ρουμανία. Η υπόθεση τώρα της ταινίας έχει να κάνει με την προσπάθεια μια παρέας νεαρών να σώσουν το φίλο τους από τα χέρια μιας εταιρείας η οποία πραγματοποιεί πειράματα γύρω από το γνωστό μας πια αέριο.

Η σειρά πια των ταινιών The Return Of The Living Dead έχει πάρει την κάτω βόλτα για τα καλά με αυτό το φίλμ…και δεν φτάνει μόνο αυτό αλλά οι δημιουργοί της αμέσως μετά τα γυρίσματα της ταινίας αποφασίζουν να γυρίσουν και άλλη μία συνέχεια με την ονομασία Return Of The Living Dead: Rave From The Grave με τη δράση να εξελίσσεται σε ένα κολλέγιο όπου νεαροί εισάγουν μέσα σε χαπάκια το αέριο νομίζοντας ότι πρόκειται για κάποια ναρκωτική ουσία. Οι χρήστες του ναρκωτικού μετά τη χρήση του μετατρέπονται σε ζόμπι που αναζητούν μυαλά για να τραφούν ενώ οι θεατές που παρακολουθούν την ταινία μετατρέπονται σε απελπισμένους ανθρώπους που αναζητούν απεγνωσμένα το stop του dvd player για να γλιτώσουν από τον κανιβαλισμό της σειράς Return Of The Living Dead.

Επίλογος στο αφιέρωμα δεν θα γίνει καθώς νομίζω ότι ο καλύτερος επίλογος είναι μερικά τραγουδάκια από το πρώτο φίλμ. Καλή ακρόαση και ας αναφωνήσουμε όλοι μαζί χορεύοντας 80ίλικα τραγούδια BRAINS!!!!!