Με την κάμερα να τρέμει…

Ήταν 1999 όταν προβλήθηκε το Blair Witch Project στις κινηματογραφικές αίθουσες προκαλώντας σάλο στο φιλοθεάμον κοινό. Στην ταινία αυτή παρακολουθούμε μία παρέα φοιτητών που ξεκινούν να γυρίσουν ένα ντοκιμαντέρ γύρω από το μύθο μίας μάγισσας που λέγεται πως ζει σε ένα δάσος της Αμερικανικής υπαίθρου. Η πρωτοποριακή της κινηματογράφηση με κάμερες handycam υπό την μορφή ντοκιμαντέρ(αναφέρονται σαν faux documentary και mockumentary), το εκπληκτικό marketing που προηγήθηκε της ταινίας αλλά και το σενάριο της εκτίναξε την ταινία στα ύψη καθιστώντας την ένα από τα καλύτερα horror movies ever. Ο τρόπος κινηματογράφησης με το συνεχές ταρακούνημα και την απότομη εναλλαγή των πλάνων προσέφερε ένα πρωτόγνωρο ρεαλισμό στο φίλμ καθώς τίποτα δεν φαινόταν στημένο(ταυτόχρονα όμως προσέφερε και αρκετές “αναταράξεις” στους θεατές). Αυτός ο τρόπος κινηματογράφησης απέκτησε πολλούς οπαδούς παγκοσμίως(αλλά και φανατικούς εχθρούς) και η τεχνική της ακολουθήθηκε από πολλούς δημιουργούς οι περισσότεροι εκ των οποίων μπορεί και να μην είχαν τα απαραίτητα χρήματα για το έργο τους οπότε αυτός ήταν ένας εύκολος και φθηνός τρόπος για να κάνουν τη δημιουργία τους πραγματικότητα.

Με αυτό τον τρόπο γυρίστηκαν μερικές αξεπέραστες ταινίες τρόμου όπως το Rec 1 και 2 το 2007 και το 2009 αντίστοιχα από τον Ισπανό σκηνοθέτη Jaume Balaguero. Το σενάριο των δύο αυτών ταινιών έχει να κάνει με την καραντίνα που μπαίνει μία πολυκατοικία στην Ισπανία καθώς όπως αποδεικνύεται οι ένοικοι της πολυκατοικίας έχουν μεταμορφωθεί σε ζόμπι λόγω ενός κακού που βρίσκεται στο κτίριο. Αίμα, δράση ρεαλισμός στα ύψη έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα δύο από τα καλύτερα θρίλερ του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου.

Το 2007 και το 2010 έχουμε τη σειρά ταινιών Paranormal Activity(σύντομα θα βγει και τρίτη ταινία). Η υπόθεση αφορά την ύπαρξη μίας δαιμονικής υπάρξεως στο σπίτι που κατοικεί ένα νεαρό ζευγάρι. Το πρώτο μέρος της σειράς έκανε πάταγο στις κινηματογραφικές αίθουσες ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι κυκλοφόρησαν διαφορετικά φινάλε κατά τη διανομή της. Η δεύτερη ταινία ξεκινάει σαν ένα prequel της πρώτης και στο τέλος εξελίσσεται σαν τη συνέχεια του πρώτου φιλμ.

To 2010 έχουμε και την κυκλοφορία του The Last Exorcism με την υπόθεση της να έχει να κάνει με έναν ιερέα στην Αμερική ο οποίος αποφασίζει να πάρει μαζί του σε μία υπόθεση εξορκισμού κάπου στο Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών ένα κινηματογραφικό συνεργείο. Αν και ο ιερέας είναι πεπεισμένος ότι η υπόθεση του εξορκισμού είναι αποτέλεσμα διαταραχών που δεν άπτονται της θρησκείας τα πράγματα δεν εξελίσσονται τελικά όπως τα περίμενε(δυστυχώς για αυτόν). Αξεπέραστες σκηνές του φιλμ τα ακροβατικά της πρωταγωνίστριας που έχει καταληφθεί από τον έξω από δω και το φινάλε της ταινίας με το κυνηγητό των ρεπόρτερ μέσα στο δάσος.

Τέλος σε αυτό το μικρό αφιέρωμα στις ταινίες που έχουν γυριστεί υπό τη μορφή ντοκιμαντέρ θα ήθελα να αναφέρω μία παραγωγή που μας έρχεται από την Αυστραλία. Το όνομα της είναι The Tunnel γυρίστηκε το 2011 και αναφέρεται στην ιστορία ενός τηλεοπτικού συνεργείου που κατεβαίνει στις υπόγειες στοές του Σίδνεϊ για ένα ρεπορτάζ και ανακαλύπτει κάποια όντα που κατοικούν στα τούνελ που τρέφονται με ανθρώπινη σάρκα. Έντονα κλειστοφοβικά πλάνα, μεγάλη αγωνία και η αδρεναλίνη στα ύψη είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του θρίλερ.

Σαν επίλογο θα ήθελα να πω πως αυτού του είδους τις ταινίες ή θα τις αγαπήσεις ή θα τις μισήσεις. Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία καθώς νομίζω ότι ο τρόπος με τον οποίο γυρίζονται αυτά τα φιλμ πραγματικά πάνε τις ταινίες ένα βήμα παρά πέρα και χωρίς αυτή την άποψη κινηματογράφησης ίσως πολλά από αυτά να ήταν απλά θριλεράκια της σειράς. Τελικό συμπέρασμα...δείτε τα και για καλό και για κακό πάρτε και καμία δραμαμίνη.